Little Chris Solo concert The Jar Hamme (14-08-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: The Jar © Rootsville 2022

Normaal had ik harde keuzes moeten maken vandaag want 2 optredens op hetzelfde moment en dat gebeurt hier niet vaak in de parochie. In Het Perron stond Hedwig “Peep” Peetermans geprogrammeerd en in The Jar kwam dan weer Little Chris. Geluk bij een ongeluk maar de “Peep” lastte zijn optreden af omwille van de aangekondigde hitte. Bij deze dus geen probleem om een keuze te maken en trok ik naar The Jar voor Little Chris, vermoedelijke de kortste verplaatsing in mijn hele carrière, ik denk ongeveer een 500 meter van mijn voordeur.

Little Chris is bij de blues liefhebbers vooral gekend als gitarist bij onder ander Howlin Bill, maar is een veel gevraagde muzikant die je ook kan spotten bij Paul Michiels, Soulsister, Boogie Boy, Gunther Neefs en bij Floyd Matters. Little Chris en in dit geval “a man and his guitar” is een entertainer pure-sang. Met zijn one-man optredens wordt hoofdzakelijk in de ‘rockdoos’ gegraaid.

Van deze akoestische artiest kun je dus alles verwachten en de songkeuze van Chris maakt dat het verschillende kanten op kan gaan: van Bruce Springsteen, Extreme, Kiss, Cindy Lauper naar Pink Floyd, David Bowie, Stray Cats, Queen, maar ook de succesmedley waarin ‘Suzy Q’ regelmatig terugkomt voert de stemming ten top !! So let’s have some fun !

Met deze temperaturen zat het terras vol maar binnen zaten enkel de die hards. Pokkenwarm was en een frisse SPA ( ja, u leest het goed) kon soelaas brengen. Het was tijd voor een namiddag levende juke-box en Chris ging van start met ‘Sweet Child Of Mine’ van Guns ’n Roses, gevolgd door Bowie’s ‘Heroes’ en Springsteen’s ‘I’m On Fire’. Het zat dus al van het begin meer dan snor.

Ik hoor het u al zeggen; “Tja, de zoveelste covers”. Covers inderdaad maar op zo’n subtiele manier gebracht en door Chris bewerkt dat ze toch wel even anders klinken. Niet simpel zo alleen , enkel gewapend met een akoestische gitaar. En Little Chris weet hoe gitaar moet gespeeld worden, dat heeft hij vandaag alweer met verve bewezen.

‘That’s Allright Mama’ van Arthur Crudup werd gevolgd door ‘I’m A Believer’ van The Monkees. Toen even tijd om de metalheads te plezieren met ‘Living On A Prayer’ van Bon Jovi en ‘Eye Of The Tiger’ van Survivor. Beiden uit volle borst meegebruld door de aanwezigen.  Little chris weet zijn publiek perfect te bespelen en mee te krijgen niet in het minst met zijn van humor doorspekte bindteksten.
Met ‘Walking In Memphis’ van Marc Cohn, werd de eerste set afgesloten. Tijd om wat frisse lucht te happen (indien mogelijk) en het zoveelste flesje spuitwater soldaat te maken.

Tears for Fears en ‘Everybody Wants To Rule The World’ openden de rij hits die zouden volgen. Ook de Stray Cats ontbraken niet op het appel want we kregen ‘Stray Cat Strut’ op onze bord. Met ‘Mr Right’ bracht Chris voor eens geen cover maar wel een eigen nummer. De titel zal wel een belletje doen rinkelen want staat ook de eerste cd van Howlin Bill & His Blues Circus, bekend terrein dus. En de hit machine bleef draaien, ‘Message In A Bottle’, ‘Blauw’, ‘When The Lady Smiles’, een ‘Duelling Banjos dat naadloos overging in Elvis’ ‘Supicious Mind’ En toen moesten er twee snaren aan geloven. Dit werd onder het nuttigen van een Duvelke snel opgelost en de hit trein kon verder denderen om af te sluiten met ‘I Was Made For Loving You’ van Kiss.

Zo had het publiek het niet begrepen en de Chris liet zijn goed hart zien en trakteerde ons nog op 3 bissers met ‘Wish You Where Here’, de welgekende ‘Suzie Q’ medley om uiteindelijk de wapens neer te leggen na het spelen van ‘You Really Got me/Highway To Hell’. Bij deze werd de stekker uit de juke-box getrokken maar iedereen was tevreden. Het was een hete maar wel fijne muzieknamiddag daar in The Jar.

Ik stapte op mijn fiets om huiswaarts te keren en de Chris trok nog naar Herenthout waar hij nog aan de bak moest met Gunther Neefs.

Voor mij een kleine pauze nu en see you all @ SWING WESPELAAR !